W dniach 27 i 28 września w Białymstoku, ministrowie nauki i szkolnictwa wyższego państw Unii Europejskiej i Partnerstwa Wschodniego będą dyskutować o przyszłości europejskich programów wymiany studentów i młodych naukowców.
Program Erasmus Mundus promuje studia wspólne (czyli realizowane w formule tzw. wspólnego kształcenia) na poziomie:
a) studiów drugiego stopnia (tzn. otwartych dla kandydatów posiadających dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia);
b) studiów trzeciego stopnia (doktoranckich).
W grupie uczelni, które zdecydują się na przygotowanie i realizację wspólnych studiów muszą znaleźć się co najmniej trzy uczelnie z trzech różnych krajów.
Studia zgodne z założeniami programu Erasmus Mundus powinny charakteryzować się następującymi cechami:
wspólny (zintegrowany), uznany przez wszystkie uczelnie wchodzące w skład konsorcjum, program studiów. Każda uczelnia wchodząca w skład konsorcjum realizującego wspólny program kształcenia uznaje wszystkie zajęcia dydaktyczne wraz z przypisanymi do nich efektami uczenia się, formami zaliczeń i/lub egzaminów za spełniające określone w legislacji jej kraju wymagania formalne i jakościowe. Każda uczelnia wchodząca w skład konsorcjum powinna posiadać potwierdzenie zgodności założeń programowych programu wspólnych studiów z wymaganiami legislacji w danym kraju;
wspólne kryteria naboru studentów, przejrzyste procedury rekrutacji kandydatów (europejskich oraz z krajów trzecich) wypracowane przez konsorcjum;
wspólne metody egzaminowania i pełne wzajemne uznanie wyników sprawdzania efektów kształcenia (egzaminów, zaliczeń) przez uczelnie – członków konsorcjum;
spójne kryteria pobierania opłat za studia – jednakowa kwota czesnego określana i pobierana przez konsorcjum niezależnie od wybranej ścieżki kształcenia. Dopuszczalne jest jedynie zróżnicowanie kwoty czesnego w odniesieniu do dwóch grup osób: studentów europejskich i studentów z krajów trzecich;
obowiązkowy okres mobilności studentów – ścieżka studiowania studenta przewiduje zrealizowanie programu kształcenia w co najmniej 2 uczelniach wchodzących w skład konsorcjum;
możliwość uzyskania określonej liczby punktów ECTS w każdej uczelni wchodzącej w skład konsorcjum, w zależności od zdefiniowanej ścieżki kształcenia;
uzyskanie wspólnego, wielokrotnego lub co najmniej podwójnego dyplomu
kontakt z co najmniej dwoma językami europejskimi (niekoniecznie muszą to być dwa języki wykładowe, a język wykładowy nie musi być językiem oficjalnym danego kraju);
wysokie standardy obsługi studentów i wykładowców z krajów trzecich przez konsorcjum.
Możliwość wspólnego kształcenia jest przewidziana w polskiej ustawie „Prawo o szkolnictwie wyższym”.
poleca:
