Ks. dr hab. Robert Tyrała został nowym rektorem UPJPII

Ks. dr hab. Robert Tyrała prof. UPJPII. ur. 12 sierpnia 1965 r. w Krakowie, 19 maja 1990 roku został wyświęcony na kapłana przez kard. Franciszka Macharskiego w wawelskiej katedrze. W 1990 roku obronił pracę magisterską pt. Wiara, nadzieja i miłość w tekstach ojców apostolskich, napisaną pod kierunkiem ks. doc. dr. hab. Edwarda Stańka i uzyskał tytuł mgra teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1996 roku obronił pracę pt. Wkład ks. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego w rozwój muzyki w okresie baroku w Polsce  w czasie potrydenckiej reformy liturgicznej, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Stefana Koperka CR i uzyskał tytuł licencjata kościelnego z teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1997 roku obronił pracę magisterską pt. Jan Paweł II w utworach muzycznych, napisaną pod kierunkiem prof. Adama Walacińskiego i uzyskał tytuł mgra sztuki na Akademii Muzycznej w Krakowie. Ukończył także podyplomowe studia w zakresie chórmistrzostwa na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W 2000 r. obronił pracę pt. Soborowa odnowa muzyki kościelnej w Polsce, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Stefana Koperka CR i uzyskał doktorat z liturgiki na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2010 roku na podstawie dorobku i książki pt. Cecyliański ruch odnowy muzyki kościelnej na ziemiach polskich do 1939 roku habilitował się z nauk humanistycznych na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Od 2016 roku jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W 2019 roku opublikował książkę profesorską pt. Międzynarodowa Federacja Pueri Cantores 1944-2017. Ludzie, historia, idee. W latach 1997-2020 pracował na Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie w latach 2005-2019 był kierownikiem Katedry Muzyki Religijnej. Od 2000 r. jest pracownikiem Uniwersytu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie W latach 2006-2008 był przewodniczącym Międzyuczelnianej Komisji Akademii Muzycznej w Krakowie i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie dla stworzenia kierunku muzyka kościelna, a po jego utworzeniu do 2016 r. był dyrektorem Międzuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie. Od 2018 roku piastuje funkcję prorektora ds. studenckich i dydaktyki UPJPII, od 2019 roku kieruje rownież katedrą Historii Liturgii. 

Wypromował przeszło 100 licencjatów i magistrów oraz 2 doktorów. Opublikował ponad 70 artykułów naukowych. W latach 2005-2020 był przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji Muzyki Kościelnej w Krakowie. Od 2006 roku jest członkiem Zespołu ds. transmisji telewizyjnych Konferencji Episkopatu Polski, a od 2012 r. konsultorem Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej Konferencji Episkopatu Polski. W latach 2004-2009 był prezydentem Polskiej Federacji Pueri Cantores, a w latach 2009-2017 prezydentem Międzynarodowej Federacji Pueri Cantores. Zasiada w Radzie Programowej Festiwalu Festival Zelioli w Lecco we Włoszech, a także w radzie naukowej czasopism: Studia Hildegardiana Sariensia wydawanego w Żorach, Musica Ecclesiatica wydawanego w Opolu, rocznika Thesaurus Musicae Sacrae wydawanego na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Pro Musica Sacra wydawanego przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie (od 2004 roku).

8 czerwca 2020 r.  nowo wybrany rektor, zgodnie ze statutem UPJPII §32 mianował prorektorami:

• ks. dr. hab. Antoniego ŚWIERCZKA, prof. UPJPII - prorektor ds. polityki kadrowej i promocji
• ks. prof. dr. hab. Tomasza ROZKRUTA - prorektor ds. nauki oraz dyrektor Szkoły Doktorskiej
• dr hab. Małgorzatę DUDĘ, prof. UPJPII - prorektor ds. studenckich i dydaktyki (przy zgodzie przedstawicieli studentów, wymaganej Statutem UPJPII)

Kadencja nowego rektora i prorektorów rozpocznie się 1 września 2020 r.

Kanclerzem UPJPII pozostaje ks. mgr Andrzej Lichosyt, pełniący tę funkcję od 2013 r.

Tego samego dnia, 8 czerwca, w sali senackiej UPJPII, rektor - elekt wręczył nowo wybranym prorektorom nominacje.

JM rektor UPJPII ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak pogratulował przyszłym władzom Uczelni, życząc dużo sił, cierpliwości, dobrych pomysłów i dobrych ludzi wokół. Z kolei ks. Robert Tyrała podziękowal JM Rektorowi za 6 lat jego pracy na tym stanowisku, szczególnie za przeprowadzenie Uczelni przez trudny czas reform szkolnictwa wyższego. I choć cieniem na tego typu chwilach kładzie się przeżywana obecnie pandemia, która bardzo zmieniła funkcjonowanie i tryb pracy Uczelni, wszyscy z dużą dozą nadziei i optymizmu powtórzyli - W TAKIM ZESPOLE PRZETRWAMY!

Szczególnie też podziękowano Pani prof. Małgorzacie Dudzie za podjęcie trudnego wyzwania. Tym samym jest pierwszą osobą świecką w historii tejże Uczelni na tym stanowisku, pierwszą kobietą, która będzie sprawować funkcję prorektora UPJPII. 

Ks. dr hab. Antoni Świerczek, prof. UPJPII ur. 24 kwietnia 1959 r. w Biernej k/Żywca. Szkoła podstawowa w Łodygowicach ukończona w 1974 r.; Liceum Ogólnokształcące w Bielsku-Białej ukończone w 1978 r. Studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Papieskim Wydziale Teologicznym, a następnie Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Stopień magistra teologii – 2 maja 1984 r.; święcenia kapłańskie – 20 maja 1984 r. Wikariusz w Jaworznie (1984-1988); w Nowej Hucie – Czyżynach (1988–1990). Kontynuacja studiów licencjackich na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie  (1988-1990). Uzyskanie stopnia licencjata teologii – 15 października 1991 r. Studia doktoranckie w Instytucie Katolickim w Paryżu (1990-1993). 1 września 1993 r. – 30 sierpnia 1997 r. referent Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej w Krakowie. Od 1 października 1996 r. asystent przy Katedrze Teologii Moralnej w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Kontynuacja studiów w Instytucie Katolickim w Paryżu (1997–1999). Uzyskanie stopnia doktora nauk teologicznych na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – 8 maja 1999 r.; uzyskanie stopnia doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – 29 listopada 2013 r. Wykładowca Papieskiej Akademii Teologicznej od 1996 r., następnie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; kierownik Studium Teologii Rodziny Archidiecezji Krakowskiej (1999-2017); dyrektor Wydawnictwa św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej (2001-2005); kierownik kierunku nauki o rodzinie przy Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (2005-2008). W okresie 1 września 2008 r. – 30 sierpnia 2014 r. prodziekan na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; od 1 września 2014 dziekan wydziału. W marcu 2018 r. wybrany na prorektora ds. rozwoju i polityki kadrowej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Konsultor Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, członek Stowarzyszenia Moralistów Polskich oraz Stowarzyszenia Familiologów Polskich. Zainteresowania naukowe skupia głównie wokół problematyki małżeństwa i rodziny. W opublikowanych tekstach przybliża nauczanie Kościoła nt. istoty i posłannictwa małżeństwa i rodziny, który w swym nauczaniu moralnym wskazuje na konieczność realizacji przykazania miłości Boga i bliźniego. Autor i współautor następujących książek: Budził zaufanie i ukazywał Boga. O życiu i posłudze księdza Jana Marszałka, Kraków 2004, Spowiednik wobec wymogów etyki seksualnej. Posługa w konfesjonale, Kraków 2009, Wolne związki w świetle nauczania Kościoła o małżeństwie, Kraków 2013, Rodzina silna Bogiem. Teologiczno-duszpasterska refleksja na temat rodziny, Kraków 2013, Cień wieży Babel. Obraz Rodziny w ponowoczesności, Kraków 2017. Autor ponad 30 artykułów naukowych podejmujących zagadnienia związane z teologią małżeństwa i rodziny.

Ks. prof. dr hab. Tomasz Rozkrut, ur. 18 listopada 1963 r. w Tarnowie, syn Jana – absolwenta AGH w Krakowie oraz Jadwigi z domu Piątkowskiej – absolwentki Śląskiej Akademii Medycznej. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 3 im. Marii Konopnickiej w Tarnowie w latach: 1970-1978 oraz III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Tarnowie w latach: 1978-1982, po zdaniu egzaminu dojrzałości w roku 1982, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, w którym w latach 1982-1988 odbył studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego abpa dra Jerzego Ablewicza przyjął dnia 12 czerwca 1988 r. Natomiast na podstawie odbytych studiów w Instytucie Teologicznym w Tarnowie i przedłożonej pracy magisterskiej, napisanej na seminarium z teologii dogmatycznej pod kierunkiem ks. dra Kazimierza Kupca, Teologia pracy Jana Pawła II, uchwałą Rady Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie z dnia 21 czerwca 1988 r. uzyskał stopień magistra teologii. Doktorat z prawa kanonicznego uzyskał w 1996 r. na Papieskim Uniwersytecie św. Krzyża w Rzymie na podstawie rozprawy pt. La natura teologico-giuridica del sinodo diocesano. W roku 2002 osiągnał stopień naukowy doktora habilitowanego na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW w Warszawie na podstawie dorobku naukowego oraz monografii Walor opinii biegłego w kanonicznym procesie małżeńskim. Od 2006 r. konsultor Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski. W roku 2011 Prezydent Rzeczypospolitej nadał ks. Tomaszowi Rozkrutowi tytuł naukowy profesora nauk prawnych; od 2014 r. na stanowisku profesora zwyczajnego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, także od roku 2014 jest dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego UPJPII w Krakowie. Autor publikacji głównie z prawa dotyczącego organizacji Kościoła oraz kościelnego prawa procesowego. Organizator cyklicznych sympozjum naukowych dotyczących kanonicznego materialnego prawa małżeńskiego oraz kościelnego prawa procesowego (tzw. „Ogólnopolskie Forum Sądowe” w Gródku nad Dunajcem: 2004, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013, 2015, 2017, 2019).

Dr hab. Małgorzata Duda, prof. UPJPII, ur. 12 sierpnia 1961 r. we Wrocławiu, absolwentka socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1986) oraz teologii Papieskiej Akademii Teologicznej (1998). Doktor teologii w zakresie katolickiej nauki społecznej (2002 – temat dysertacji: Problematyka bezrobocia i jej społeczno-duchowych skutków w świetle katolickiej nauki społecznej), doktor habilitowany teologii (2011 – tytuł rozprawy habilitacyjnej: Bezdomny moim bratem. O polskiej bezdomności przełomu wieków w świetle społecznego nauczania Kościoła); nauczyciel dyplomowany (2002). Wykładowca w Policealnej Szkole Pracowników Służb Społecznych w Krakowie (1987-2003), dziekan Szkoły Wyższej im. B. Jańskiego, Wydziału Zamiejscowego w Krakowie (2004-2006); z-ca kierownika kierunku nauki o rodzinie PAT, później Instytutu Nauk o Rodzinie (2005-2011); prodziekan Wydziału Nauk Społecznych UPJPII (2014-2016). Wieloletnia dyrektor Instytutu Pracy Socjalnej. Od 2009 r. senator Papieskiej Akademii Teologicznej, obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Dnia 8 czerwca 2020 r. powołana na prorektora ds. studenckich i dydaktyki. Członek honorowy Pravoslávnej bohosloveckej fakulty Prešovskej univerzity v Prešove (Słowacja) od 2015 r.; Rady ds. Polityki Senioralnej w kadencji 2016- 2020 i 2020-2023 III kadencji Zespołu Monitorującego ds. Ofiar Przemocy przy Ministrze Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej; w 2019 powołana do Rady Partnerów Obserwatorium Caritas Polskiej. Dorobek naukowy w głównej mierze rozwija i opisuje szeroko rozumiane problemy społeczne, działania profilaktyczne, ograniczające możliwości powstawania grup zagrożonych wykluczeniem. Dotyczy to w szczególności osób bezrobotnych, bezdomnych, doświadczających przemocy czy szeroko rozumianych procesów starzenia się. Innym nurtem zainteresowań badawczych są kwestie związane z przeobrażeniami pracy socjalnej, jako odpowiedź na toczące się procesy demograficzne, zmiany kulturowe czy polityczne. W dorobku znajdują się badania, poświęcone tym zagadnieniom, publikacje badawcze i monograficzne, o charakterze teoretycznopoznawczym i empirycznym – zarówno redakcje monografii, jak też artykuły w czasopismach naukowych czy rozdziały w publikacjach zbiorowych. Rozwija współpracę ekspercką z podmiotami rządowymi, samorządowymi i pozarządowymi w popularyzacji doświadczeń badawczych i możliwości ich implementacji z szeroko rozumianego spektrum nauk socjologicznych, w tym nauk o rodzinie.