Prof. Stefan Sokołowski jest pierwszym pracownikiem naukowym
        UMCS, reprezentującym nauki ścisłe, który uzyskał tytuł doktora
        honoris causa od zagranicznej instytucji naukowej. Nadanie
        tytułu doktora honoris causa profesorowi jest wyrazem uznania
        dla jego wkładu w rozwój fizyki materii skondensowanej oraz
        wieloletniej i owocnej, polsko-ukraińskiej współpracy naukowej.
       
        Podczas dzisiejszej uroczystości Rektor UMCS prof. Radosław
        Dobrowolski podkreślił, że: - 
Przyznanie tego wyjątkowego
          wyróżnienia jest potwierdzeniem wielkiego autorytetu, jakim
          cieszy się Pan Profesor w ośrodkach naukowych i akademickich.
          Jest to również wyraz uznania dla niezwykłej wiedzy oraz
          imponującego dorobku z zakresu nauk chemicznych. Osiągnięcia
          badawcze prof. Sokołowskiego, których rozległa tematyka
          obejmuje kwestie z pogranicza chemii, fizyki, w tym także
          agrofizyki oraz symulacji komputerowych i modelowania
          matematycznego, przesuwają granice poznawcze badanych zjawisk.
          A prace stanowią ważny i oryginalny wkład w rozwój polskiej i
          światowej nauki oraz są inspiracją dla kolejnych pokoleń.
      
    
      
    Podczas uroczystości prof. Stefan
        Sokołowski powiedział, że jest naprawdę zaszczycony otrzymanym
        tytułem, bowiem Instytut Materii
        Skondensowanej jest jednym z najbardziej liczących się
        światowych ośrodków w
        tej dziedzinie. - Jest znany nie tylko z wydawania dobrej
          klasy pisma naukowego
          będącego na liście filadelfijskiej, ale też z organizowania
          wielu
          wybitnych konferencji, w trakcie których można się dużo
          dowiedzieć.
          Bardzo wielu znanych z tej dziedziny naukowców otrzymało
          przede mną ten
          honorowy tytuł (...). Chciałem powiedzieć, ze Instytut
          jest klasycznym przykładem instytutu badawczego, w którym nie
          ma pogoni za nowinkami,
          zwracania uwagi na PR, tylko przede wszystkim jest
          solidna praca naukowa,
          dyskusje, a dopiero potem po przedyskuowaniu wszystkich za i
          przeciw danej
          teorii […] następuje decyzja o publikacji. Jestem szczęśliwy,
          że te standardy
          są tam nadal zachowywane. Pracownicy tego Instytutu dbają
          także o zachowanie
          pamięci o wcześniejszych naukowcach ze Lwowa.
        
      
    
      
    
      *Prof.
          Stefan Sokołowski od ponad 50 lat jest związany z
          Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w którym
          rozwijał swoją karierę naukową – magistra chemii (1973),
          stopień doktora habilitowanego (1987), tytuł profesora nauk
          chemicznych (1997), natomiast doktorat obronił w Instytucie
          Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk (1977). Prof.
          Sokołowski jest wybitnym naukowcem, którego zainteresowania
          koncentrują się wokół zastosowań termodynamiki statystycznej
          do opisu różnych procesów fizykochemicznych, przede wszystkim
          zaś dotyczą one teorii płynów. Oprócz badań o charakterze
          teoretycznym prowadził prace dotyczące interpretacji wyników
          doświadczalnych z zakresu adsorpcji i chromatografii. Jego
          badania naukowe obejmują bardzo rozległą i różnorodną tematykę
          z zakresu nauk chemicznych. Prowadził także liczne badania
          interdyscyplinarne, rozwiązując problemy z pogranicza chemii,
          fizyki, w tym także agrofizyki oraz symulacji komputerowych i
          modelowania matematycznego. 
        Naukowiec odbył
          liczne długoterminowe staże naukowe, a także jako profesor
          wizytujący pracował w wielu krajach Europy i Ameryki. W
          trakcie pracy badawczej często nawiązywał międzynarodową
          współpracę z uznanymi instytucjami naukowymi i akademickimi,
          m.in. w: USA, Niemczech, Meksyku, Czechach, Szwajcarii czy
          Austrii. Przez dziesięciolecia swej działalności wydał liczne
          publikacje z wybitnymi naukowcami polskimi, jak i światowej
          sławy nazwiskami – Williamem A. Steele z Pennsylvania State
          University, Douglasem Hendersonem z Brigham Young University w
          Utah, Johanem Fischerem z University for Natural Resources and
          Life Sciences w Wiedniu, Hansem J. Herrmannem ze Swiss Federal
          Institute of Technology Zurich, Orestem Pizio z Universidad
          Nacional Autonoma de Mexico (ponad 100 wspólnych prac) czy
          Jasonem A. C. Gallasem z Instituto de Altos Estudos da Paraíba
          w Brazylii. Szczególną wagę prof. Sokołowski przywiązywał
          zawsze do współpracy z naukowcami z Instytutu Fizyki Materii
          Skondensowanej, Narodowej Akademii Nauk Ukrainy we Lwowie.
          Pracował tu z takimi specjalistami jak: J. Ilnytskyi, A.
          Trokhymchuk, M. Holovko, J. Kalyuzhnyi oraz S. Hlushak. 
         
         
        Wspólnie z partnerami
          z ośrodków w Niemczech (Stranski Laboratorium für
          Physikalische und Theoretische Chemie, TUB, Berlin), Meksyku
          (Universidad Nacional Autonoma de Mexico, Mexico City) oraz
          Ukrainie (Instytut Fizyki Materii Skondensowanej, Narodowej
          Akademii Nauk Ukrainy we Lwowie) realizował grant pt.
          „Statistical Thermodynamics and Computer Simulations of
          Complex Molecules in Bulk and at Surfaces”.
         
        W dorobku naukowym
          prof. Sokołowskiego znajdują się też liczne publikacje w
          czasopismach naukowych o kluczowym znaczeniu dla chemii
          teoretycznej. Wśród nich są tak znakomite tytuły
          specjalistycznych czasopism: Physical Review Letters, Surface
          Science Reports, Journal of Chemical Physics, Journal of
          Physical Chemistry, Journal of Chromatography, Advances in
          Colloid and Interface Science, Journal of Interface and
          Colloid Sciencle. Naukowiec jest również autorem rozdziałów w
          monografiach wydanych przez prestiżowe zagraniczne wydawnictwa
          naukowe m.in.: J. Wiley, Springer, M. Dekker.